Zoals beloofd nog een filmpje

Reizen is om bij te leren...

enjoy:


;-)

Portugal - Spanje

Hola amigas y amigos,

Tot zover een stukje van mijn survival Spaans (en ik zou niet verbaasd zijn als zelfs daar al fouten in zitten) ;-)

Het weekje Lissabon was geweldig, je vindt een selectie van de ervaringen op mijn blog ( http://liekensk.blogspot.com ), tesamen met twee filmpjes die het bekijken waard zijn.

Na Lissabon, het superweekendje Sines en een dagje doe-het-zelver spelen in de Johan zijn onderkomen vertrek ik door naar get Noorden met als tussenbestemming Biarritz.  Daar heb ik afgesproken met iemand die me ooit werd beschreven als een knappe met lang haar, blond. (Dat was in een conversatie die ging als : "Koen, kent gij toevallig een Katrien ...).  Bon, met Katrien, en Joke die haar vergezelt, ga ik daar een weekje rondhangen en een poging doen om wat te surfen, golfsurfen welteverstaan, de Golf van Biskaje zou daarvoor gekend zijn. Mensen met ervaring in die activiteit mogen altijd wat leuke spots uit die omgeving en tips voor de beginners meegeven.

Liften op het Iberisch schiereiland zit er niet in, na een half uurtje proberen richting Porto geef ik het op.  Mede gesteund door de overtuiging van de locals die zelf zeggen dat ze geen liftcultuur hebben, de goedkope busverbindingen en de extra vrije tijd die ik ermee creëer door op te geven is de beslissing snel gemaakt.
Het couchsurfen (zie http://www.couchsurfing.com voor meer info) wil nog niet zo lukken, maar jeugdherbergen doen het gelukkig nog wel.  Mijn roommate day 1, eerder night, in Porto is een Australiër, een gelukzak die voor een jaar op stap is en de volgende ochtend door trekt naar het Zuiden.  De roommate voor de voorlopig laatste nacht is een Amerikaan. Daarmee maak ik op het terras nog gauw een fles wijn soldaat alvorens te gaan slapen.  Ik was van plan om de dag erop (donderdag) naar het noorden door te trekken om in El Ferrol (in Galicië) de boemeltrein een naar Bilbao (tegen de Franse grens aan) te nemen, een treinrit van 3 dagen, telkens ritten van enkele uren.  Maar "Why such a hurry": vraagt Joe, dus ja, ik blijf nog een extra dag in Porto.

Als ik de ochtend daarna ga vragen om mijn verblijf met 1 dag te verlengen blijkt alles vol te zitten, maar als Joe vraagt om langer te blijven, en ineens voor mij erbij, lukt het wel. Strange, maar bon...

Een half dagje chillen on the beach (Joe wilde zijn wit T-shirt laten uitbranden ;-) en nog een keertje 't stad in voor een museumke en wat rondlopen daar.  Als we terugkomen hebben we twee gasten bij op de kamer, een Spanjaard en een Pool die elkaar kennne van op Erasñus in Letland.  Na een kort bezoekje aan de 'Fiesta de Cerveja' van Super Bock gaan we ook hun toenmalige gastheer uit Vilnius ophalen aan het station van Porto.
Hij zag er nogal Amerikaans uit, zwaar gebouwd, een baseball-petje en een XL of XXL T-shirt, en loopt met een brede tred.  Tot zover de visuele kenmerken, tot hij in de auto stapt en een 'zweet and sour' geur je overvalt.. (Dat er iemand het mij alsjeblieft ooit vertelt als ik tot 2-3 meter in de wind te volgen ben) Zo werd ik teruggeslingerd in de tijd, naar een moment dat ik lang geleden in 'Sjakie en de Chocoladefabriek' verdiept was.  Ik weet bijna zeker dat Roald Dahl met zijn beschrijvende vertelstijl (en veel bijvoeglijke naamwoorden) een personage beschreef dat redelijk sterk overeen komt met Sania. 

Intussen was mijn lift al geregeld, de twee nieuwe roommates (David en Michaë) vertrekken vrijdag naar León, ergens tussen Galicië en Baskenland, en er is nog plaats in de kar, dus dat is makkelijk.  Dat maakt dat er zelfs nog een hele dag tijd is om nog wat rond te hangen in Porto en zelfs een bezoek aan de Porto-kelders van Taylor's.

Na aankomst in León word ik gedropt in de jeugdherberg van León, een stadje met 4 (!) herbergen, dus ik verwachtte geen problemen voor logement, ware het noet dat de 'Camino de Santiago' langs daar passeert en er dus redelijk wat vraag naar logement is.  In de kamer ben ik de vierde in het gezelschap bestaande uit een jong koppeltje dat net niet ligt te vossen en Ana, een meisje dat haar bus naar huis heeft gemist en dus nog een nacht in León moet blijven.  Zij bombardeert mij gelijk tot 'her faith' waarom zou ze ander haar bus gemist hebben? 
Ik haar lot misschien, zij mijn noodlot dan.  Als ik om zeven uur wakker wordt (veel te vroeg dus) kan ik al niet meer terug in slaap vallen door het ambetante gevoel van haar blik op mij(n rug).  Bon, zij was hier al geweest, en alleen door de stad gaan is ook maar niks, dus ik metr haar het historisch centrum in terwijl zij onderweg een ticket 'back home' koopt vertrekkende om 22.10.  Ze bedoelt het allemaal (allicht veel te) goed, ze vertaalt de Spaanse rondleidingen naar het Engels, maar het gefleem en de overvloed aan aandacht bezorgt me op den duur wel de kriebels en ik ben blij als het eindelijk 22.11 is en ze op de bus zit.

Tijd voor tapa's met David en Michaë en Michel-Angel en Olga.  Goed voor twee uurtjes drinken en eten, maar totaal leegezogen van energie ga ik niet verder uit met hen, nog een paar kilometerkes fietsen naar de herberg en dan bed in...

Zondag is gewoon overleven (lees:eten, drinken, ademen) en dan het treintje naar Bilbao.  Dat is 7 uur en een half rijden over 225 km in vogelvlucht, en je berekent al snel dat dit niet veel rapper gaat dan een tytpische tram. Maar het is wel honderd keer mooier dan de 15 tussen Mortsel en Linkeroever :-)  Hou de blog in het oog, want ik heb daar nog een leuk filmpje getrokken onderweg, ik hoop dat ik het snel kan uploaden.

Intussen zit ik in Bilbao, in de jeugdherberg met 24/24 internet access. Morgenvroeg trek ik door naar Biarritz (met de bus van hier uit), en dan écht al liftend naar Mimizan, waar ik Katrien en Joke zal vinden, die op het moment van dit schrijven nog onderweg zijn naar daar.

Veel groetjes,

Koen