Success story: Homeboarding

Het begon allemaal met een mailtje van de Floris: ”Wie heeft er een halfpipe in zijne living staan, om daarna samen op snowboard-trip naar Val d’Isère te vertrekken?”

Een halfpipe hebben we niet staan in de Kemmel, maar een standaard trap moet toch ook al kunnen dienen voor een beetje spektakel in een kort filmke. Na wat getwijfel is dit wild plan dan toch ten uitvoer gebracht. Met het intussen gekende resultaat.

Na enkele spannende weken van regelmatig checken van de wedstrijdsite (www.homeboarding.be) bleken wij de winnaars van de wedstrijd. Drie dagen ‘for free’ naar Val d’Isère voor de finale van XBOX big day out. Floris was op de voorziene dag van proclamatie al een paar keer gefopt door mails of telefoons van de organisatie te faken die hem of disqualificeerde of deden winnen. Dus toen Katrien, van Microsoft (XBOX), Floris (een dag te laat!) belde om zijn overwinning te melden was zijn enthousiasme ietwat getemperd door voorzichtige scepsis.

Maar bon, wij gaan op snowtrip! Enkele vreugdekreten na het telefoongesprek en hopla, verlofblad invullen voor 3 dagen off-work.

Woensdagochtend half zes zitten we op de trein Leuven – Brussel Nationaal Luchthaven, ruim op tijd voor de check-in naar Genève. Check-in met Katrien, die effe polst of wij niet liever een xbox zouden gewonnen hebben. Euh, nee… Wij gingen flat-out voor de snowtrip. Ik heb al geen tijd om TV te kijken,wat zou ik met een xbox doen.

Aan de gate komen we dan Sylvie en Kristof (presentatrice en cameraman voor TMF), de Belgische delegatie compleet.

Na de vlucht, een minibuske in en dan nog drie uur een half tot Val d’Isère. Aangekomen in ons hotel, de competition winners (wij) liggen in een ander hotel dan de media mensen, staat Phil gereed, de chaperone die op elk moment voor ons klaarstaat om het ons naar onze zin te maken, te zoeken waar we zitten als we verloren zijn gelopen, etc…

Na ons naar onze hotelkamer te begeleiden is zijn eerste voorstel is om naar de freestyle snowboard- en skiwedstrijd te kijken. Leuk, maar eigenlijk wilden we zo snel mogelijk op de piste staan. We zijn dan toch een half uurtje blijven kijken daar, zeer spectaculair, met een hoog ‘don’t try this at home’-gehalte. Ene pee doet daar een magistrale jump van om en bij de zeven meter hoog, maar komt effe later neer zoals ie niet gewild had, board-up :-S.

Snel een snowboard huren voor mij en dan zo rap mogelijk naar de lift. Ik denk dat mensen die mij bezig gezien hebben, me moeten hebben willen vragen:”First time snowboard?” Alle tien meter op de grond, sneeuw die langs alle kanten onder mijn jas en in mijn kleren kruipt. Maar, niet opgeven, en na drie keer de piste van boven tot onder gedaan te hebben viel het al eens voor dat ik voor enkele honderden meters op mijn bord kon blijven staan, bochtjes nemen naar voor en naar achter. Nice!

Terug in ons kot, tea-time, niet verwonderlijk in een hotel gerund door Britten. Na de douche is ‘t tijd voor dinner. Daar vinden we dan ook de Poolse ‘competition winners’. Die hebben geen gekke capriolen op een snowboard moeten maken om een tripje naar Val d’Isère te winnen. Een sms sturen over de ‘Scissor Sisters’ was voldoende. Hetzelfde zal blijken voor de Spaanse meiden. Toch blij dat wij er iets creatief voor hebben moeten uitsteken, dan wint de beste tenminste, in plaats van een gelukkig lot (waar we toch niet aan zouden meedoen).

Na het eten kwam Phil ons, de twee Poolse meisjes en Floris en ik, zoeken om naar de party van de avond te gaan. Daar was in een hotel lounge eerst een receptieachtige activiteit alvorens ‘The Scissor Sisters’ er zouden optreden. Voilà, ne cocktail in ons pollen en een beetje rondlummelen, babbelke met Sylvie en Kristof, Engels kletsen tegen Nederlandse journalisten. Effe later kwamen de Spaanse grieten binnengevallen. Floris zijn avondlessen Spaans beginnen op te brengen, voor vele Spanjaarden ook de enige taal die ze onder de knie hebben. Hoewel, ondanks zijn communicatief voordeel zijn er geen Kemmelpunten gescoord :-(. Zoals al gezegd, gratis booze à volonté, maar voor al de rest moest ge betalen, na enkele consumpties wilde Floris, de zware dagtaak van de dag erop in het vooruitzicht, toch eens effe een cola-ke drinken om het alcoholniveau in z’n bloed wat te verdunnen. Maar daar moest hij dan voor betalen, “Toch maar Champagne dan.” ;-)

The Scissor Sisters beginnen hun optreden, voor een publiek van dik 100 man of zo, misschien 150. Maar kom, veel zie je dat niet meer, een internationale groep die speelt voor een publiek nauwelijks groter dan wat je in een gemiddeld jeugdhuis tegenkomt. Ik vlucht nog effe snel naar de WC voor oorstopjes uit materiaal waar de meerderheid zijn gat aan veegt. En het zal nodig zijn, getuigen Floris’ tuitende oren de dag later. Ik kende The Scissor Sisters eigenlijk niet (een bevestiging van mijn ‘cultural misfits’.? ). Maar tegen het einde speelden ze wat van hun bekendere nummers, de ambiance opdrijvend, met bindteksten over een o-zo geweldige Nintendo.

Na het optreden kiezen we voor ons bed. De after-party doen we in dromenland wel, we willen tenslotte een volle donderdag snowboarden. Maar niet voor ik Floris nog effe uitnodig voor de camera een impressie van de avond te maken. Ja, de stem in verdacht Noord-Nederlands is de mijne…

Als we opstaan de volgende dag sneeuwt het, en het zal er niet mee ophouden vooraleer de dag eindigt. Dat dwingt me om toch maar een deftige sneeuwbril te kopen, wil ik onderweg nog iets van de piste zien. Na een pitstop langs de SPAR, voor wat rantsoen, water en postkaartjes voor de collega’s. effe langs de Phil om onze skipassen. Op naar Tignes deze keer.

Het doel is nu om tot Tignes les Brevières te snowboarden. Zo laag hebben we geen van beide ooit sneeuw geweten, dus ’t is de moment. Ik zal er spijt van krijgen, want de hellingen zijn daar minder stijl, de piste smaller en de sneeuw plat geskied en -snowboard. In combinatie met mijn beperkte ervaring heeft dat tot gevolg dat ik veel minder vlotjes naar beneden kom, veel roetsjen, vallen, de kant in etc. Ik kies voor het laatste stuk zelfs liever een stuk rode piste dan de ‘gemakkelijkere’ blauwe.

Na een middagpauzeke daar is het enkel zaak om terug in Val d’Isère te geraken. Wat ondanks een noodzakelijke omweg omwille van een gesloten lift nog wel op tijd lukt. Met mijn opkomende vermoeidheid gaan mijn snowboardkunsten zorgwekkend achteruit. Op heldere momenten gaat het dan weer effe beter, maar het vet is van de soep. De laatste (flauwe) afdaling hebben we gelukkig wind mee, mensen die al eens op een snowboard hebben gestaan weten dat flauwe hellingen geen pretje zijn met twee voeten vastgebonden, althans zeer vermoeiend anyhow.

Dan rap terug naar ons hotel, ik eis een douche na een dag sneeuw scheppen en hard werken, dan rap m’n snowboard terugbrengen, en dan naar de Phil z’n hotel voor het avondeten. In ons hotel is het een verlofdag, dus geen schaft, vandaar. Na het eten gaan we buiten nog effe naar de finale van het Freestyle ski- en snowboarden kijken. En zoals het de hele dag heeft gesneeuwd blijft het dat nu ook trouw doen. Opvallend is dat de skiërs beduidend sneller naar beneden sjeezen, terwijl snowboarders in het naar beneden gaan toch altijd enkele, vertragende, bochtjes nemen. Spektakel, maar op mijn gewoon schoenen wordt het op den duur toch een beetje koud en natjes. Na in de hotel lounge voor het haardvuur te hebben gezeten bollen we het af en gaan in ons eigen hotel onze valiezen alvast terug inpakken. De volgende dag vertrekken we ’s morgens vroeg terug naar huis. Dus op voorhand alles bijeen steken is noodzakelijk als we ‘s morgens in alle rust willen kunnen vertrekken. Als de Floris in den douche steekt, is het tijd voor mijn power napje, doodmoe wegsoezen op mijn bed. Tegen dat Floris dan zijn spullen ook heeft ingepakt begin ik aan mijn deel en kiest hij het bed. Oei, en sebiet dan nog een after-party, dat worden twee passieve apen in ‘Le Graal’.

Deze discotheek bevindt zich gelukkig maar op 150 m van het hotel, we hoeven zelfs geen jas aan om er te geraken.

In ‘Le Graal’ komt onvermijdelijk de apotheose van de short-trip. Ik tracteer Floris op een pintje voordat Phil ons heeft opgemerkt om te zeggen dat er aan een andere toog voor ons weer gratis te drinken valt, en gelukkig maar, zo blijkt. Ik vraag aan de barman (in strak T-shirt en klassieke oberschort) 2 pintjes. Tijdens het nemen van de glazen achter hem waarbij hij zich moet omdraaien, merk ik, na een veelzeggende blik van Floris, dat de barman onder die klassieke oberschort enkel nog een reetveter draagt. En daarbij kwam nog dat de barman, geïnspireerd door de muziek, meebewoog, inclusief billenspel. Afhankelijk van je geslacht of geaardheid geef je daar misschien nog een extra euro voor, maar voor ons mocht het gerust zonder.

We amuseren ons verder nog een uur of 2 in de disco, doen de laatste babbeltjes met de Poolse en Spaanse grieten, en kiezen dan voor ons bed. De daaropvolgende dag moeten we tenslotte al om 7 uur opstaan, en, misschien nog wel een zwaarder wegende factor, de disco is niet echt ons ding.

In de terugrit wordt de spanning een beetje opgedreven als de chauffeur verkeerdelijk meende dat er nog iemand moest worden opgehaald in Val d’Isère centrum. In de file na de sneeuwruimer verliezen we ongeveer een half uur. De chauffeur was dan misschien wel Engelstalig, maar voelde die spanning allicht ook in de conversatie en dreef geleidelijk zijn snelheid op naar iets meer dan toegelaten. Zoiets blijft natuurlijk niet duren, en in Albertville worden we dan ook door politie aan de kant gezet. Alle door ‘speeding’ gewonnen tijd zijn we daar zeker weer verloren. De rest van de rit blijft de snelheid opvallend mooi onder het maximum. Ondanks deze vertraging halen we vlot onze vlieger nog in Genève.

Dan de vlucht naar huis en het einde van deze story.

Enkele weetjes: Floris heeft op heel deze trip ongeveer 28 euros opgedaan, inclusief treinticketjes Leuven-Zaventem, ik wel een pak meer, maar heb nog wel een snowboard moeten huren voor 80 (Amai da’s veel, maar bon, de rest kost niks…) euro, en een sneeuwbril aangeschaft, da’s ook geen verloren geld.

Vind nog wat foto's via volgende link: http://www.flickr.com/photos/iamnohero/sets/72157600070171055/