Liften, tis teen en tander...

Er is wat misgegaan in de blog-update, dus het een en ander achtereen...

---------- Forwarded message ----------
From: Koen Liekens < liekensk@gmail.com>
Date: Aug 27, 2007 6:10 PM

Hallo ginder,

Intussen ben ik op 6 dagen tijd van de Provence tot in Slovenië geraakt, dat is een pak anders dan op 1 dag van west naar oost door Frankrijk... Ik had gelukkig geen strak schema, dus geen stress, gewoon traag, soms wat eenzaam langs de kant van de weg in de brandende zon (maar dat klinkt voor de meesten van jullie eerder plezant waarschijnlijk) ...  Ik heb dus na het nachtje slapen dus besloten niet direct na het eerste dipje (wachten is niet tof, zeker als je niet weet wanneer dat wachten stopt, daar is twee uur op de bus of trein wachten echt niks tegen) op te geven, en als ik de omgeving hier bekijk heb ik daar nog geen spijt van.  De vriendjes zullen nog effe moeten wachten voor ze mij terug te zien krijgen.

Op deze laatste zes travelling days heb ik een keer geprobeerd de Goden gunstig te stemmen door mijn lift af te staan, en het heeft blijkbaar zijn vruchten afgeworpen.

Ik stond woensdag, nog in Frankrijk, liftend aan de kant als er plots een wandelaar mijn richting uit kwam. Hij ging blijkbaar ook beginnen liften, zijn wandeling zat er op en hij ging de laatste 8 kilometer met iemand proberen meerijden.  8 kilometer waarvan de eerste 2 maar gelijk met mijn pad liepen.  Omdat met 2 op een liftplaats staan niet echt efficiënt is is hij braaf in de boskes gekropen en daar zou hij wachten tot ik weg was.  Geen 5 minuten later stopt er een auto, en die reed richting Fouillouse, mmmh, was dat niet hetzelfde dorp als waar die wandelaar naartoe moest?  Dus ik haal meneer de wandelaar erbij en geef hem de plaats.  Lief van mij hé?  Maar ik hoopte op een of andere manier wel dat het mij geluk zou brengen, op den duur wordt je van al dat wachten wat bijgelovig ;-)

Nu, erg veel effect heeft het niet onmiddellijk gehad, ik heb gelukkig niet lang moeten wachten op de volgende auto die mij ook die twee kilometer verder kon brengen, maar daar bleef het voorlopig bij, verder geen speciallekes en tot diep in Italië ging het traagjes vooruit en nam ik hier en daar de bus en trein om toch een beetje vooruitgang te zien.

Zo kwam ik zaterdagavond met de bus aan in Feltre, in Italië.  't Was al tegen de zevenen aan 't lopen, dus ik keek intussen uit naar een camping, en die bleek er in Feltre niet te zijn, dus ik lift voort, dieper de vallei in, in de richting van Slovenië.  Iemand rijdt mij 20 km verder, en de chauffeur (klinkt onnozel, maar ik heb er geen beter woord voor) heeft ook geen weet van campings in de omgeving.. Bon, merci voor de lift, duim omhoog en wachten op de volgende.  Nu had ik als back-up-plan al wel voorzien om gewoon van de hoofdbaan af te gaan en de bossen in te wandelen op zoek naar een geschikt plekkie om mijn luchtmatraske of eventueel zelfs tent (1000 maal dank Katrien, ik heb het al nodig gehad, het regende intussen al wel een paar keer hier) op te zetten.  Op een gegeven moment zeg ik tegen mezelf, nog tien auto's en ik geef het op.
De vijfde liet ik al niet meetellen omdat dat een zwaar gepimpte Johnny-kar was, en die zou me sowieso niet meepakken. Na de negende bleef ik natuurlijk tot na de tiende wachten omdat er nog twee auto's vlak na nummer 10 naderden en er uit een zijstraat ook nog twee gingen komen.  Hup, de laatste drie op de hoofdbaan laten mij staan, net zoals de eerste uit de zijstraat. 
Echter, vijf seconden voor ik mijn duim zou laten zakken en een crashplaats in het wild zou gaan zoeken, stopt de allerlaatste auto waar ik op stond te wachten en een relatief jong koppel pakt mij mee.  Eveneens: geen camping in deze vallei...  We rijden voort terwijl ik snoepjes moet eten, ik doe het (een beetje uit beleefdheid ook) ondanks het feit dat ons mama al heel lang geleden heeft gezegd dat ik van vreemden geen snoep mag aanpakken ;-). We babbelen wat, een mix van Frans en mijn Italiaans met 4 dagen ervaring terwijl het intussen buiten donker wordt. Ze zetten mij, bij gebrek aan camping dus, effe af aan een bed en breakfast, maar die is volzet.  Ze nemen mij nog 20 km voort mee (in de juiste richting) en stoppen aan een herberg.  De man gaat effe naar binnen, komt weer naar buiten met de boodschap dat er nog plek is.  Dus ik pak mijn spullen en ga mee de herberg in, ik zal er wel slapen, het is te donker en ik heb geen goesting om nog een half uur te wandelen-zoeken naar een plukje gras.  Mijn chauffeur vraagt naar de patron die hij daar kent en regelt verder ook alles voor mij.  En ineens is die patron op zijn computer al een rekening aan het maken...  Euhhh, ik krijg al in 't snuitje wat er gaande is... En voor zover ik het kan volgen gaat het ineens ook over vol pension etc.  En effe later haalt die kerel zijn portefeuille boven en betaalt mijn rekening!!!  Wat is dat? Nog nooit meegemaakt!!  Ik bedank natuurlijk uitvoerig en vraag dan ook naar zijn adres om achteraf nog een kaartje naar te kunnen sturen van onderweg als extra merci (en als ik ooit de lotto moest winnen dan rijd ik nog eens naar daar en geeft hem het hondervoud terug, dat heb ik hem alleen nog niet gezegd ;-) )
Ik heb wel goed gegeten en geslapen, amai. 

De volgende dag ging het liften natuurlijk weer geen flikker beter, maar soit, met de trein ben ik dan toch tot vlakbij de Sloveense grens geraakt en dan met twee liftjes en de trein tot in Bled geraakt.  Prachtige natuur hier, heb vandaag een fietstochtje gedaan met een crappy huurfiets (oei, dat is zoiets als de schijnende zon) die ik onderweg nog wel een beetje heb kunnen beter maken door de ketting een beetje los te wringen. 
Morgen een wandeling in de omgeving van Lake Bohinj en dan ga ik waarschijnlijk nog verder oostelijk.

Salukes allemaal, geniet van de laatste stukjes grote vakantie en tot de volgende update.

Koen
xxx